Op dinsdagmiddag 22 april is in het Rijksmuseum voor Oudheden (Leiden) de tentoonstelling ‘Boven het maaiveld’ geopend door koningin Maxima. In deze tentoonstelling worden o.a. vondsten van Peest getoond.
Met de grote zomertentoonstelling ‘Boven het maaiveld’ viert het Rijksmuseum van Oudheden een kwart eeuw Nederlandse archeologie. Met meer dan 500 van de meest opvallende, opmerkelijke en bijzondere ontdekkingen van de afgelopen 25 jaar, belooft het een feest der herkenning vol verrassingen te worden. Van vondst en vindplaats tot vinders, uit heel Nederland en de Caribische ABCSSS-eilanden. Te zien van 23 april tot en met 7 september 2025.
De laatste zoektocht van het seizoen. Zou er nog iets opgeraapt worden? Na de vorige zoektocht waren we daar niet geheel zeker van. We waren acht man/vrouw sterk, te weten: Henk, Maarten, Teun, Gerrit, Marianne , Marcel, Johan, en Gijsbert. Er stond een stormachtige wind uit het noorden. Maar het was vrijwel de hele dag droog. De akker was daags voor onze zoektocht geploegd. Hiermee was het meeste groen verdwenen en het zicht redelijk te noemen. De droge akker in combinatie met de wind deed je tanden soms knarsen van het zand.
Deze keer begonnen we bij concentratie A. Al bij de eerste stap pakte Gijsbert een mogelijk afslagfragment op. Zolang er geen passend stuk is, blijft het bij een kwalificatie van ‘incerto’.
Zoeken in vak A. De vlaggetjes klapperden in de wind.
Ondanks onze intensieve speurtocht werd er op dit deel van de akker niets meer uit het Midden Paleolithicum opgeraapt, ook niet in het gebied te noordoosten van de concentratie, dat deze keer extra aandacht kreeg.
Grote afslag gevonden door Maarten, met een zogenaamde Accident Siret.
Na de lunch richtten we ons op concentratie C. Ook deze keer leverde dit geen vondsten op. We vervolgend ons pad naar concentratie B. Beschut door de bomen, was het hier veel aangenamer zoeken dan op de rest van de akker. Na enige tijd mocht Marcel aftrappen met een afslag, gevolgd door een tweede. Henk raapte een afslag met cortex op. En helemaal aan het eind raapte Maarten een enorme afslag op, waarvan de slagbult dwars gespleten was, een zogenaamde Accident Siret.
Met vier zekere stukken toch weer een mooi resultaat. Daarnaast ook wat jonger spul.
Na de teleurstellende zoektocht met de grote groep wilden we het nu nog een keer in klein verband proberen. Misschien wel de laatste keer dat dat mogelijk zou zijn voordat de akker ingezaaid zou worden. Het team werd gevormd door Henk, Maarten, Teun, Johan en Gijsbert.
Het weer was fantastisch: een graad of 10 met nauwelijks wind en een waterig zonnetje. Het plan was concentratie C nogmaals af te zoeken en het gebied voor de raatakkers. We begonnen met de laatste. Het zicht op de akker werd gehinderd door vogelmuur, dat sinds de laatste keer zich enorm had uitgebreid.
De vogelmuur op de akker was door de hitte van de vorige week enorm gegroeid.
Tot de lunch werd er niets vermeldenswaardigs gevonden op het stuk voor de raatakkers. Na de lunch gingen we eerst nog een baantje verder op dit deel van de akker. Henk meende een fragment van een kerntje opgeraapt te hebben. Ook werd er wat mesolithisch materiaal opgeraapt. Al snel verlegden we onze tocht naar concentratie C. Ondanks dat we veel stukken opraapten, zat er niets van onze gading bij, alleen wat onduidelijke stukken.
Tot slot, in de hoop toch nog wat op te rapen wendden we onze aandacht naar concentratie B. Ook hier hielden de artefacten zich lange tijd verborgen. Pas nadat twee zoekers huiswaarts waren gekeerd, kwam er wat los. Beginnend met een afslagje gevonden door Gijsbert, gevolgd door nog twee afslagen door Henk, plus nog twee incerto’s.
